Cairo

Hoi familie, vrienden, geinteresseerden en mensen die zich verplicht voelen onze verslagen te lezen.
Het is nu al onze vierde dag in Cairo en we hebben veel gezien en meegemaakt. Ik zal het kort proberen te houden, voor zover ik dat kan. We zitten nu immers te zweten in internetcafe Hany, downtown in Cairo.
Na een lange reis (overstappen is niet leuk) de nacht van 14 op 15 juli kwamen we aan op het vliegveld. Na het kopen van de visa bij de bank en het ophalen van onze rugzakken (Yes, ze zijn niet achtergebleven in Rome!) stond onverwachts toch iemand van het hostel op ons te wachten. We waren wat vertraagd en die arme man stond daar al drie uur met een bordje van het hostel tussen de menigte in de aankomsthal!
Het hostel, waar we zojuist alweer uitgecheckt zijn na vier nachten, was prima! Een kamer met z'n tweeen, eigen badkamertje en wc erbij. En.. airco! Halleluja. Allah zij geprezen. We betaalden 8 euro p.p.p.n. De bedden zijn net planken en we lijden nu beide aan ernstige rugklachten. Dat moet dan maar.
Op dag 1 zijn we naar het Egyptisch museum geweest, iets wat je volgens iedereen die ooit in Cairo is geweest gezien moet hebben. Ik snap nu waarom: Er zijn verder niet veel toeristische dingen te doen. Het was wel interessant, daar niet van. Een mooie opening van onze reis door Egypte. Daarna hebben we de bazaar Khan Al-Khalili bezocht. De taxichauffeur snapte in eerste instantie niet helemaal waar we heen wilde, dat kwam omdat we pas van hem geleerd hadden dat je de K als een G uitspreekt hier. De hele stad, inclusief dus Khan Al-Khalili is heisa. Overal mensen, auto's, luid getoeter, katten, honden, ezels, paarden, stank, rommel en hitte.
Ondanks dat wij (in tegenstelling tot de paar toeristen die we op een dag tegenkomen) "aangekleed" zijn, moesten wij natuurlijk weer last krijgen van een man die al flink geil werd door stiekem onze bovenbenen (of eigenlijk: broek) aan te raken. Hij achtervolgde ons met een gezwel in zijn broek. Gelukkig was 'ie ons op een gegeven moment kwijt.
Op dag 2 zijn we naar Giza afgereisd per metro. Dit kost per persoon 1 egyptische pond. Deel dit door 7,5 voor euro's.
En nu heb ik wel weer genoeg geschreven en laat ik het even over aan mijn lieftallige medereizigster Sabine. Sabine, het woord is aan jou.

Op het metrostation van Giza kwam Achmed naar ons toe. Hij zou ons wel even naar het station brengen (omdat we nog kaartjes voor de slaaptrein richting Luxor nodig hadden) en daarna zouden we richting de piramides gaan. Het slaaptreinboekgedeelte was nog dicht dus toen maar op naar de piramides. We mochten kiezen: De toeristische ingang, of de studentenkorting ingang. Dat was een makkelijke keuze, de studentenkortingingang werd het dus. Daar aangekomen had Achmed een vriendje met 25 kamelen en een aantal paarden. Voor 200 egyptische pond per persoon (27 euro) konden we 2.5 uur door de woestijn rijden op een kameel. We kregen 2 kamelen en een slaaf. De egyptenaar, Sabir, reed erachteraan met zijn paard en was onze gids. De slaaf moest de 2.5 uur met ons meelopen om de kamelen voort te trekken, arme man. Dus toen gingen we, hobbel hobbel hobbel, door de woestijn. Het is nog best een kunst om op een kameel te zitten. (Dat merkte ik een dag later ook, spierpijn!!) Het was heel heel warm, maar soms was er gelukkig een windje. Sabir vertelde nog over zijn 3 vrouwen (in Egypte mag je met meerdere vrouwen trouwen). Maar eigenlijk hield hij alleen van de middelste, maar dat mocht niemand weten want dan zou er heisa van komen. Na 2.5 uur woestijn stond Achmed ons samen met zijn broer Abdul op te wachten om ons weer terug naar het metrostation te brengen. Maar eenmaal in de auto hebben we toch besloten om met hun een hapje te gaan eten. Echt Egptisch eten kan je immers het beste eten bij iemand thuis stond in onze reisgids. Dus voor we het wisten zaten we in hun huis vis met brood te eten. Erg lekker! Achmed wilde nog met Susette trouwen, want hij wilde nog een vrouw erbij.. We hebben ze wijsgemaakt dat we al getrouwd zijn, en al kinderen hebben. Dat vragen trouwens veel Egyptenaren, of we al getrouwd zijn, en zo ja, hoeveel kinderen we hebben.
Susette heeft het aanzoek dus afgewezen en toen zijn we weer teruggegaan naar het metrostation en met de metro naar het hotel. 's Avonds zijn we naar de Nijl gelopen om een eettent te zoeken, dat was nog best een klus, er zijn bijna geen eettentjes te vinden. Later bleek dat er wel heel veel eettentjes zijn bij ons in de wijk, maar die hadden we net gemist. Uiteindelijk toch iets aan de Nijl gevonden waar we een mixed grill op hebben (kip, koe en kameel). Daarna weer terug naar onze harde bedden in onze heerlijke airo kamer.

Zaterdag zijn we met een taxi naar Citadel gegaan. Dit is een hoger gelegen plek in Cairo met een aantal moskeen en paleizen, met een prachtig uitzicht over de stad. Daarna zijn we naar een shoppingmall geweest omdat Susette nog T-shirts nodig had. Die we overigens niet gevonden hebben. 's Avonds zijn we typisch Egyptisch gaan eten bij ons in de buurt. Kebab (lam) en brood met humus en rijst. En salade, die we niet gegeten hebben. Men snapt hier niet dat we geen salade kunnen eten, we moeten het 100x uitleggen en dan krijg je het er alsnog bij. Maar we komen wel aan onze vitamines hoor. Ons hotel ligt midden op en souq (markt) met alleen maar fruit. En aangezien we een zakmes meegenomen hebben kunnen we alles schillen. Verder hebben we nog (met heeeeeeel veel moeite) een slaaptrein geregeld voor vanavond naar luxor. Hij was telkens vol en dan moesten we een dag later terugkomen want misschien was hij dan niet meer vol (?) Of we moesten naar een ander kantoor (we zijn bij 3 verschillende kantoren geweest). Lekker bureaucratisch. Bij het laatste kantoor ging een man in zijn grote boek kijken of er nog plaats was. Peinzend keek hij ons aan en toen weer naar zijn boek waarna hij een gum pakte en van alles uitgumde en toen met een grote grijns op zijn gezicht onze namen neerzette. Dus, slaaptrein is geregeld, maar ten koste van wie..?

Verder nog iets over het verkeer hier. Er zijn wel rijstroken, maar niemand houdt zich eraan. Je krijgt bonuspunten als je op de strepen op de weg gaat rijden en je kunt links en rechts inhalen. Knipperlichten worden niet gebruikt, stoplichten en zebrapaden ook niet. Ook een rotonde kan zovel links als rechts genomen worden. Oversteken is echt een kunst aangezien de auto's niet stoppen. Elke keer zie je je leven aan je voorbij flitsen. Top! In de reisgids stond een handige tip die we hebben aangehouden. Ga op een plek staan waar meer mensen moeten oversteken en maak een menselijk schild zowel links als rechts van je. Dan tegelijk met die mensen oversteken en voila, je staan aan de overkant.

Dus zoals jullie lezen, vermaken wij ons hier prima. Het mag wel een graad of 10 kouder zijn, maar verder hoor je ons niet klagen.

Liefs,

Susette & Sabine