Dag 1 - Boekarest

De eerste stress kwam al opzetten tijdens de autoreis naar Brussel. Sabine's moeder bracht ons weg. Toen op de Tomtom stond dat we nog 15 minuten moesten rijden stelde ze de vraag 'Jullie moeten toch naar Zaventem he?' 'Eh nee, Charleroi!' Klein Oeps-momentje. De Tomtom werd gewijzigd en er bleek dat we nog een uur moesten rijden en er om 1 uur aan zouden komen. De vlucht zou gaan om 13:45 en we moesten maximaal 40 minuten van tevoren inchecken. Hmm. Gelukkig bleek Charleroi een mini vliegveldje voor low budget maatschappijen en waren we al gauw ingecheckt. Ik kwam de douane natuurlijk niet voorbij zonder piepend poortje. Een beetje lastig was dat ik de riem uit m'n baggy broek moest halen waardoor er ongeveer nog iemand bij kon en ik daarna met mijn armen wijd moest gaan staan om gecheckt te worden. Gelukkig had ik niet mijn lelijkste string aan. Waar het poortje nou altijd op afgaat is de vraag.

Ons Wizz Air vliegtuig was prachtig! Roze met paars, haha. De vlucht duurde 3 uur in plaats van de 4 uur die we in gedachten hadden. We hadden niet over het tijdverschil nagedacht haha! Vanuit de lucht zag Roemenie er saai uit. Stroken zand en gras, af en toe een stadje en het meest opvallende: Blokjes bos. Aangeplant in vierkanten of rechthoeken in the middle of nowhere. Waarom?

Toen we geland waren stapten we vanuit het vliegtuig in de bus. Die reed hooguit een meter of 50 en we stapten weer uit. Erg humoristisch.
Het vliegveld was mini! We kwamen langs de douane en na letterlijk 1 pas stond je aan de bagageband, waar onze spullen al een rondje of 10 hadden gemaakt. Even wennen na Schiphol, Heathrow etc. Weer 1 pas verder en we stonden buiten. Pinnen ging niet, en dan bedoel ik dat het niet werkte. Dus wisselden we 10 euro om in 30 lei, zodat we de bus konden pakken. De bus bleek allemaal veel te ingewikkeld naar het hostel, dus kozen we na een tijd piekeren gewoon voor de taxi. Die zette ons netjes af voor het hostel.

We zitten op een 8 persoons kamer met 4 stapelbedden. Bij het hostel kregen we een stadskaart, omcirkelde het meisje wat interessante bezienswaardigheden en vertelde in het kort over de revolutie van Roemenie.
We zijn naar het station gelopen om treinkaartjes naar Sofia te reserveren, maar daar konden we ook niet pinnen! Even tussendoor: Wat een kutwijven achter de internationale balie. Leer op z'n minst eerst Engels en doe daarna nog een cursusje vriendelijk blijven lachen.
Uiteindelijk heel ergens anders toch een bank gevonden die werkte met onze pas. Intussen uitgehongerd en druk opzoek naar een eetgelegenheid. We volgden de tip van het hostelmeisje op en gingen eten in het park. Mooi restaurant aan een meertje. Maar toen we spaghetti wilden bestellen ging dat niet. Kip stroganoff was ook niet mogelijk. Toen de ober voor de 3e keer langs kwam konden we gelukkig wel grilled chickenbreast met french fries kiezen. En 0,5 liter ijsthee. Toen waren we 7 euro per persoon armer. Nou vooruit.

De nacht was erg warm, we hebben nauwelijks tot niet onder de dekens gelegen. De kamer lag ook pal aan de weg en rond 5 uur begon het drukke verkeer alweer te rijden. 's Ochtends amper nog geslapen vanwege loopneus (er had een erg eng huisstofmijtdeken op bed gelegen) en hoofdpijn.
We hadden bij het hostel ook gratis ontbijt, maar toen we de keuken zagen zijn we maar weer weggegaan. Er lagen wat boterhammen bij een broodrooster en er stond een emmer jam op tafel. De borden en mokken waren vies. Het was klein en donker. Wegwezen.

We zijn eindelijk treinkaartjes voor de trein van vanavond naar Sofia gaan halen. Ze waren ineens goedkoper dan gisteren. Het werkt toch allemaal raar hier. Misschien ben je goedkoper uit als ze je mogen?
We hebben net een sightseeing tour gehouden door het centrum, lopend. De foto's komen nog. Ik denk dat we zo nog even in het park gaan zitten met ons zojuist gekochte fruit. Goed he? Vanavond wel Mac-en op Gara de Nord! Daarna pakken we de nachttrein.

Er zijn een aantal dingen die erg opvallen aan Boekarest:
*Het verschil tussen arm en rijk. Op straat zie je eerst een oude bak rijden die zo gammel is dat 'ie in Nederland verboden zou zijn en daarachter rijdt dan bijvoorbeeld weer een Audi Q7.
*Veel zwerfhonden! Zo zielig.
*Het veilige gevoel op straat. Zelfs in het donker voelde ik me op mijn gemak. Geen enge figuren of creepy steegjes. Wel vinden de mannen ons erg interessant, zelfs de politie denkt dat we poesjes zijn.
Nu nog even door de stad struinen!

Bye for now! Sabine zal het volgende berichtje doen!

Groetjes, Suus

Foto's:

http://sasuus.mijnalbums.nl